Πέμπτη 19 Ιουνίου 2008

ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;







Η πλατφόρμα μετεωρισμού αποτελείται από έναν ξύλινο δίσκο και από μια συσκευή εκτόξευσης αέρα. Κάτω από το δίσκο δημιουργείται στρώμα αέρα και ο δίσκος αιωρείται. Μ' αυτό τον τρόπο οι τριβές ελαττώνονται.
Το κορίτσι του βίντεο, η Ευαγγελία, κάθεται πάνω στο δίσκο μετεωρισμού και θέτει σε λειτουργία τη συσκευή εκτόξευσης αέρα. Αρχικά κρατά ένα σκοινί που είναι περασμένο στο πολύζυγο. Έτσι μέχρι να τραβήξω τα ελατήρια (6s), το κορίτσι μένει ακίνητο. Αφού τραβήξω το ελατήριο, το κορίτσι αφήνει το σκοινί, οπότε αρχίζει να κινείται. Εγώ, συνεχίζω να τραβάω το ελατήριο οπισθοχωρώντας όλο και πιο γρήγορα, προσέχοντας ώστε η επιμήκυνση του ελατηρίου να μένει σταθερή.
Στην επόμενη Εικόνα φαίνονται σε διαδοχικές χρονικές στιγμές οι διαδοχικές θέσεις της Ευαγγελίας. Τα χρονικά διαστήματα μεταξύ δύο διαδοχικών στιγμών είναι ίσα μεταξύ τους. Παρατηρήστε ότι η κίνηση είναι μεταβαλλόμενη.



Στη γραφική παράσταση φαίνεται η θέση της Ευαγγελίας ως προς το τετράγωνο του χρόνου. Στο πάνω μέρος της φαίνεται επίσης ο τύπος της αντίστοιχης συνάρτησης. Παρατηρείστε ότι προκύπτει μια ευθεία γραμμή με σταθερή κλίση. (Αρχική χρονική στιγμή έχουμε πάρει τη στιγμή που η Ευαγγελία άρχισε να κινείται. Αρχική θέση έχουμε πάρει τη θέση στην οποία βρισκόταν η Ευαγγελία όταν άρχισε να κινείται.)


Τι μας διδάσκει αυτό το πείραμα για την αρμονία του Κόσμου;

5 σχόλια:

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΛΑΔΑΚΗΣ, ΔΡ ΦΥΣΙΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ είπε...

Κανείς πριν τους Πυθαγόρειους δεν είχε σκεφθεί ότι οι μαθηματικές σχέσεις κρύβουν τα μυστικά του σύμπαντος. Μετά εικοσιπέντε αιώνες η Ευρώπη βρίσκεται πάντοτε κάτω από την ευλογία και από τη κατάρα της κληρονομιάς τους. Φαίνεται πως για του εξωευρωαπαϊκούς πολιτισμούς η έννοια των αριθμών σαν κλειδιά της σοφίας και της δύναμης είναι απόλυτα ξένη. (Οι Υπνοβάτες, Α. Καίσλερ, σελ.31)
Εδώ όμως πρέπει να κάνουμε μια σοβαρή διευκρίνιση. Ο Ευρωπαίος του Εικοστού Αιώνα αντιμετωπίζει με δικαιολογημένη δυσπιστία την «απογύμνωση» του κόσμου του, των εμπειριών και των συγκινήσεών του και τη σύνθεσή τους σ’ ένα σύνολο από αφηρημένους τύπους στερημένους από χρώμα, ζεστασιά, νόημα και αξία. Αντίθετα για τους Πυθαγόρειους η μαθηματική αναγωγή της εμπειρίας δε σήμαινε απογύμνωση αλλά πλούτο. Οι αριθμοί, η αγνότερη απ’ όλες τις ιδέες, ήταν γι’ αυτούς ιεροί, απελευθερωμένοι και αιθέριοι...
Οι αριθμοί είναι αιώνιοι ενώ όλα τα πράγματα είναι φθαρτά. Δεν είναι φτιαγμένα από ύλη αλλά από πνεύμα. Επιτρέπουν τις απολαυστικότερες και εκπληκτικότερες πνευματικές επιχειρήσεις και δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση με τον άξεστο κόσμο των αισθήσεων· ακριβώς όπως θα πρέπει να λειτουργεί και ο θείος νους. Γι’ αυτό η εκστατική θεώρηση των γεωμετρικών σχημάτων και των μαθηματικών νόμων είναι το αποτελεσματικότερο μέσο κάθαρσης της ψυχής από το γήινο πάθος και ο κυριότερος δεσμός του ανθρώπου με το θείο...
Οι Πυθαγόρειοι έριχναν το βάρος τους στη μορφή, στην αναλογία, στον τύπο, στο είδος και στο σχήμα, στη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα αντικείμενα, όχι στα αντικείμενα καθαυτά.(Οι Υπνοβάτες, Α. Καίσλερ, σελ.21, 22)

Spithrepsi είπε...

Δηλαδή ,στην φυσική δεν χωρεί το συναίσθημα? δηλαδή είναι κάποια μορφή πραγματισμού ?το θέμα αυτό με τους πυθαγορείους θα ενδιέφερε πολύ την κυρία Σχοινά,πιστεύω…….η λογική τι ρολό παίζει στην φυσική?

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΛΑΔΑΚΗΣ, ΔΡ ΦΥΣΙΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ είπε...

Πιστεύω ότι η συγκίνηση που προσφέρει η ενασχόληση με ένα θέμα, λόγου χάρη με τη Φυσική, δεν αναλύεται. Σχετικά με τη Φυσική, αυτό που με συναρπάζει, χωρίς να γνωρίζω γιατί, είναι ότι: «Φαίνεται περίεργο αλλά ένα σύνολο τεχνητών συνθηκών μέσα στο εργαστήριο είναι δυνατό να μας διδάξει κάτι για ολόκληρο το φυσικό κόσμο, ακόμη και για περιοχές που δεν έχουμε επισκεφθεί, όπως είναι μακρινές περιοχές του Διαστήματος, και για φαινόμενα που δεν είναι άμεσα παρατηρήσιμα, όπως είναι τα ατομικά ή πυρηνικά φαινόμενα. Φαίνεται ότι η Φύση χρησιμοποιεί τα μακρύτερα νήματά της για να υφάνει το υφαντό του Κόσμου. Μέσα στο εργαστήριο λοιπόν τραβώντας την άκρη ενός νήματος φέρνουμε κοντά μας μια άλλη άκρη του Φυσικού Κόσμου.»
(Α΄Λυκείου "Φυσική για Ελεύθερους Ανθρώπους",2007, Ανδρέας Βαλαδάκης 1η Ενότητα)
Ίσως αυτή η αίσθηση μας βοηθά να ξεπεράσουμε τον πανάρχαιο φόβο μας απέναντι στη Φύση.

Spithrepsi είπε...

Κύριε Βαλαδάκη,
Καλό χειμώνα και καλή μας πρόοδο .ήθελα να ρωτήσω, πως και δεν γράφετε ένα όρθρο για το μεγάλο πείραμα του αιώνα και τι λένε για την ανεργία που θα παραχθη. άκουσα ακόμα και για μαύρη τρύπα ικανή να καταστρέψει τη γη..

ΑΝΔΡΕΑΣ ΒΑΛΑΔΑΚΗΣ, ΔΡ ΦΥΣΙΚΗΣ, ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ είπε...

Πήγαινε στο:http://valadakis.blogspot.com/ και θα βρεις ό,τι ζητάς.